تأثیر هشت هفته تمرینات ایستگاهی بر وزن بدن، فشارخون و سطوح سرمی کلسترول و آنزیم‌های کبدی در زنان سالمند دارای سندرم متابولیک

مقدمه: سبک زندگی غیرفعال، یک عامل خطر بسیار مهم برای توسعه بسیاری از بیماری­ها از جمله سندرم متابولیک می­باشد. در سنین پیری علاوه بر مشکلات ناشی از افزایش سن، برخی افراد سالمند دچار بیماری­ سندرم متابولیک می­شوند که شیوع این سندرم در بین زنان بیشتر از مردان می­باشد. شرایط متابولیکی بدن در پیدایش و پیشبرد این بیماری نقش عمده­ای دارند، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر 8 هفته تمرینات ایستگاهی بر وزن بدن، فشارخون و سطوح سرمی کلسترول و آنزیم­های کبدی در زنان سالمند دارای سندرم متابولیک در خرم­آباد انجام شد. روش‌کار: این مطالعۀ نیمه‌تجربی در سال 1396 بر روی 18 زن سالمند دارای سندرم متابولیک در مرکز توانبخشی فرزانگان خرم­آباد انجام شد. آزمودنی­ها ضمن انجام امور روزمره خود، در یک پروتکل 8 هفته­ای تمرینات ایستگاهی شرکت کردند که 3 جلسه در هفته اجرا می­شد. 24 ساعت قبل از اجرای پروتکل تمرینی و 48 ساعت پس از اتمام پروتکل تمرینی، نمونه خونی از آزمودنی­ها در حالت ناشتا گرفته شد. وزن بدن، فشار خون، کلسترول سرمی و آنزیم‌های کبدی اندازه­گیری شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 24) و آزمون‌های کولموگروف-اسمیرنوف و تی همبسته انجام شد. میزانp کمتر از 05/0 معنی­دار در نظر گرفته شد. یافته­ها: نتایج کاهش معنی­دار سطوح استراحتی سرمی AST (043/0=p) و کلسترول (033/0=p)، فشارخون سیستولی (001/0=p)، وزن بدن (001/0=p) و شاخص تودۀ بدنی (001/0=p) و کاهش غیرمعنادار سطوح سرمی ALT (487/0=p) در مقایسه با مقادیر پیش‌آزمون در زنان سالمند دارای سندرم متابولیک را نشان داد. نتیجه­گیری: تمرینات ایستگاهی در زنان سالمند دارای سندرم متابولیک اثرات مفیدی بر سطوح سرمی AST، ALT و کلسترول دارد، همچنین فشارخون سیستولی و وزن بدن را کاهش می­دهد، بنابراین می­تواند تندرستی آنها را ارتقاء دهد.